เราควบคุมอะไรได้น้อยกว่าที่เราคิด

ชีวิตของเรา เรามักจะคิดว่าเราวางแผนชีวิตได้ ชีวิตน่าจะเป็นไปอย่างที่คิด แต่ถ้าลองมานั่งดูรายละเอียดในแต่ละวัน เราจะพบว่าเราเลือกไม่ได้เท่าไหร่ ว่าจะเจอใคร ไม่เจอใคร มีเหตุการณ์ที่เราคาดเดาไม่ได้เยอะไปหมด เพียงแต่เราไม่ได้ใส่ใจมัน ทำให้เราหลงยึดติดกับความคิดที่ว่า เรามีอำนาจจะควบคุมชีวิตเรา คนรอบข้างเรา จนถ้าเรายึดติดมากๆ เราจะทุกข์มากๆเลย ถ้าสิ่งนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราคิด หรือคาดหวังไว้

อยากให้ลองท้าทายตัวเอง ลองสังเกตดูสักวันหนึ่งนะคะ ตั้งแต่ตื่นจนเข้านอน มีสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ หรือสิ่งที่คาดการณ์ล่วงหน้า ไม่ได้ ควบคุมไม่ได้เต็มไปหมดเลยค่ะ เช่น ขึ้นรถไฟฟ้า เราก็คาดไม่ได้ว่าใครจะมายืนข้างเรา วันนี้ผลการประชุมจะเป็นอย่างไร วันนี้ใครจะมาทำให้เราพอใจ ไม่พอใจบ้าง เราจะได้คุยกับใครบ้าง พอหมดวันก่อนเข้านอนลองทบทวนดูนะคะ แล้วถ้าลองฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะพบว่าเราคาดหวังอะไรน้อยลง และจะคิดเข้าไปควบคุมอะไรๆน้อยลง ปล่อยวางมากขึ้นค่ะ

ชีวิตจะเบาขึ้น ถ้าเราคาดหวัง หรือ ควบคุมอะไรน้อยลงๆนะคะ (แต่เรื่องน้ำหนักตัวอาจไม่เบาลงค่ะ 555)

ส่งต่อความดี

ในช่วงที่ฉันมีอาชีพเป็นดีเทลยา ชีวิตของฉันในเวลาทำงานส่วนใหญ่จะขับรถอยู่บนท้องถนนในกรุงเทพ พบเจอหลากหลายเรื่องราว ทั้งความเห็นแก่ตัวและความมีน้ำใจ ครั้งหนึ่ง ฉันได้ขับรถอยู่บนมอเตอร์เวย์จากบ้านแถบชานเมือง ไปถนนบางนาตราด ฉันเปิดเพลงดังมากมาตลอดทาง จนลงวงแหวนที่ทางลงถนนบางนาตราด ถนนไม่ได้โล่งมาก แต่ก็ไม่ถึงก็รถเยอะมากมาย ทำความเร็วได้ปานกลาง และฉันก็หรี่เพลงในรถให้เบาลง ฉันได้ยินเสียงครืดๆๆ (ตอนอยู่บนมอเตอร์เวย์ ฉันคงไม่ได้ยินเสียง เพราะเพลงดังและเสียงลมในตัวรถ) เลยชะลอรถจอดข้างทาง เพื่อมาดูว่ารถเป็นอะไรหรือเปล่า

อ่านเพิ่มเติม “ส่งต่อความดี”

กลับมาเอะใจ

มีช่วงหนึ่งฉันมีหน้าที่อบรมเซลส์ใหม่ แน่นอนว่าระหว่างคอร์สอบรม เราก็ต้องทำความรู้จักกัน พร้อมๆกับการสอนงานไปด้วยในระหว่าง 1 เดือน มีน้องคนหนึ่งหน้าตาดูรู้ว่ามีความแรง แต่ตอนช่วงอบรม แม้จะเป็นเด็กที่พูดตรงไปตรงมา แต่ก็ดูจริงใจ และสัมมาคารวะให้เกียรติผู้ใหญ่ดี ฉันก็เลยรู้สึกว่า บางทีเราก็ไปตัดสินคนที่หน้าตาเหมือนกัน

อ่านเพิ่มเติม “กลับมาเอะใจ”

ความคาดหวัง

มีครั้งหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงอีการ้องแบบปรอทแตก แบบก้าวร้าวเสียงดังมากเลยค่ะที่หน้าบ้านตรงที่จอดรถ ฉันเลยเปิดประตูออกไปดู เห็นอีกาโฉบบริเวณใต้ตู้รองเท้าหน้าบ้าน เลยก้มลงมอง อกอีปุกแตก ฉันเห็นตั่วเฮียค่ะ ตัวไม่ใหญ่ คาดว่าเป็นระดับลูก มันนอนอยู่ใต้ตู้รองเท้าหน้าบ้านค่ะ โดยมีอีกาโฉบไล่ไปมา ขณะที่หมาน้อยพันธ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ แสนอินโนเซนต์ของฉัน ถอยกรูดออกไปทีละน้อยๆจนไกล ไม่เห่า ไม่อะไร พยายามทำตัวให้ไม่มีตัวตน 555

อ่านเพิ่มเติม “ความคาดหวัง”

กลับมารักตัวเอง

ใครๆก็ว่าฉันเป็นคนดี เฟรนด์ลี่ มีน้ำใจชอบช่วยเหลือผู้อื่น ครอบครัวพ่อแม่พี่น้องก็ดีกับฉันมาก ชีวิตน่าจะมีความสุข ฉันก็เคยรู้สึกอย่างนั้น

อ่านเพิ่มเติม “กลับมารักตัวเอง”