ในช่วงที่ฉันมีอาชีพเป็นดีเทลยา ชีวิตของฉันในเวลาทำงานส่วนใหญ่จะขับรถอยู่บนท้องถนนในกรุงเทพ พบเจอหลากหลายเรื่องราว ทั้งความเห็นแก่ตัวและความมีน้ำใจ ครั้งหนึ่ง ฉันได้ขับรถอยู่บนมอเตอร์เวย์จากบ้านแถบชานเมือง ไปถนนบางนาตราด ฉันเปิดเพลงดังมากมาตลอดทาง จนลงวงแหวนที่ทางลงถนนบางนาตราด ถนนไม่ได้โล่งมาก แต่ก็ไม่ถึงก็รถเยอะมากมาย ทำความเร็วได้ปานกลาง และฉันก็หรี่เพลงในรถให้เบาลง ฉันได้ยินเสียงครืดๆๆ (ตอนอยู่บนมอเตอร์เวย์ ฉันคงไม่ได้ยินเสียง เพราะเพลงดังและเสียงลมในตัวรถ) เลยชะลอรถจอดข้างทาง เพื่อมาดูว่ารถเป็นอะไรหรือเปล่า
พอลงมาก็เห็นยางแบนมาก (ชนิดที่เรียกว่าแบนแต๊ดแต๋ 555) เสียงที่ได้ยินน่าจะเป็นเสียงล้อแม็กซ์บดถนน พอเห็นแบบนั้น กำลังคิดว่าจะเอายังไงดีหว่า ขณะที่คิดก็มีรถโตโยต้า มาจอดท้ายรถ มีผู้ชายสองคนเดินลงมาดู แล้วขอเปิดท้ายรถเอายางอะไหล่ แล้วเปลี่ยนยางให้ พอเสร็จแล้วฉันขอบคุณทั้งสองคนที่แสนมีน้ำใจ เค้าพยักหน้ารับแล้วขับออกไปเลย ไม่รอฉันขอบคุณเสร็จด้วย ฉันนึกในใจ นี่ฉันโชคดีอะไรอย่างนี้ มาช่วยและจากไปโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน น่ารักมากๆเลย หลังจากนั้น ถ้าฉันเห็นใครดูเหมือนต้องการความช่วยเหลือ และฉันอยู่ในฐานะที่พอจะช่วยได้ ฉันจะเข้าไปช่วยเหลือแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม เพื่อส่งต่อความดีที่พี่ที่ขับโตโยต้าคันนั้นที่มีน้ำใจกับฉัน
มีอีกครั้งหนึ่งฉันกลับดึกมาก ฉันหลับใน แล้วฉันขับไปชนท้ายปาเจโร่ กระโปรงหน้ารถฉันยุบขึ้นเป็นทรงหลังคากระท่อม เข็มขัดนิรภัยขาด แต่ฉันไม่เป็นอะไร คนขับปาเจโร่เดินมาดูความเสียหาย แล้วขอดูกรมธรรม์ แล้วช่วยโทรเรียกประกันภัยให้ด้วย เพราะเห็นฉันดูตกใจ ทำอะไรไม่ถูก ฉันยกมือไหว้ขอโทษเขา เขาก็ไม่โกรธ ไม่ว่าอะไร ยืนคุยกันดีๆ เขาชวนคุยว่าทำไมกลับดึก ทำงานอะไร ช่วงนั้นฉันเรียนปริญญาโทภาคค่ำด้วย กลับดึกบ่อยมาก ฉันและพี่เขาคุยกันไปเรื่อยๆจนตัวแทนประกัน และแม่ฉันมา คู่กรณีของฉันก็ให้เบอร์มือถือ และนามบัตรกับฉันมาด้วย เขายืนคุยกับแม่ฉันและฉันอย่างดี นี่มันโชคดีในชีวิตอีกครั้งหนึ่งของฉัน ที่เจอคู่กรณีในฝันที่น่ารักและนิสัยดีมาก
เวลาผ่านมาอีกหลายปี มีอาเฮียขับรถมากับเมีย ขับรถมาชนรถฉันที่ฉันจอดอยู่เฉยๆที่อาคารจอดรถที่ทำงาน ฉันนึกขึ้นมาถึงคราวนั้นที่ฉันขับชนปาเจโร่ ที่วันนั้นพี่ที่ขับปาเจโร่ ไม่ต่อว่าฉันเลย รับคำขอโทษ และพูดคุยกับฉันดีๆ พอนึกได้แบบนั้นฉันเลยคุยกับอาเฮียและเมียแบบดีๆระหว่างรอประกันมา เพราะฉันก็หวังว่าวันข้างหน้าถ้ามีรถมาชนรถของอาเฮียอีก แกก็อาจจะคิดถึงวันนี้และพูดดีๆกับคู่กรณีด้วยเช่นกัน
ผลพลอยได้ของวันนั้นคือ รถโดนชนอย่างเดียว แต่อารมณ์ไม่โดนชนไปด้วย 555
เรื่องของฉันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อย ธรรมดามากๆ แต่ฉันก็เชื่อว่า สิ่งเล็กๆก็เป็นการเริ่มต้นของสิ่งใหญ่ๆเสมอ ดังนั้น เมื่อฉันเคยได้รับความช่วยเหลือ หรือมีใครมีน้ำใจกับฉัน ฉันจะพยายามทำความดีส่งต่อไปให้คนอื่นๆ แบบที่ได้รับมาเช่นเดียวกัน เพราะฉันคิดว่าการทำความดีส่งต่อไปนั้น มันทำให้โลกน่าอยู่ เราเป็นส่วนหนึ่งของโลก เรามีส่วนที่ทำให้โลกดีขึ้น หรือแย่ลงได้ เรามาส่งต่อความดีกันเถิดค่ะ “ โลกน่าอยู่ได้ ภายใต้การส่งต่อความดี” (ขอกวีนิดนึงนะคะ)