ดูตัวเองด้วยความเมตตา

ดูตัวเองเหมือนดูเด็กน้อยภายใน
เห็นเด็กน้อยทุกข์ สุข เศร้า โกรธ เหงา..
เราจึงควรคิด พูด ทำ กับตัวเองด้วยความเมตตา

เมตตาตัวเองก่อน

เมตตาตัวเองก่อน ใจดีกับตัวเองก่อน ให้ใจตัวเองดี และแผ่ความเมตตาไปถึงบุคคลและสิ่งรอบตัว

เป็นนักศึกษาแค่เพียงเครื่องแบบ

เพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเป็นนักศึกษาแค่เพียงเครื่องแบบ ส่วนใจไม่ได้เป็นนักศึกษาที่แท้จริง

สร้างความรู้สึกเต็มในใจ ด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ต่อจากเรื่องที่แล้วนะคะ

หลังๆนี้ได้ยินในเรื่องของ gratitude ความรู้สึกขอบคุณ สำนึกในคุณค่า ซึ่งเดิมฉันก็ไม่ค่อยได้เห็นคำนี้เท่าไหร่ แต่พอรู้จักคำนี้ ฉันว่ามันเป็นคำที่ดีมากจริงๆ เพราะมันช่วยในการเปลี่ยนกรอบความคิดได้

อ่านเพิ่มเติม “สร้างความรู้สึกเต็มในใจ ด้วยความรู้สึกขอบคุณ”

ความรู้สึกขาดในวัยเด็ก

ในตอนเป็นเด็กเล็กๆนั้น เท่าที่จำได้ ฉันเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส รู้สึกมั่นใจในตัวเอง กล้าพูด กล้าแสดงออกแต่พอค่อยๆโตขึ้นกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ตอนอยู่อนุบาลนั้น เหมือนฉันเคยได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเรื่องค่าเทอม แล้วฉันก็รู้สึกว่า มันคงแพง คือดูจากสีหน้าพ่อกับแม่เวลาพูดเรื่องนี้แล้ว ดูรู้ว่าไม่ค่อยสบายใจ ทำให้เวลาหลังเลิกเรียนหลังจากนั้น ฉันนั่งตะโกนว่า………(ชื่อเจ้าของโรงเรียน)…บ้าเลือดๆ (น่าจะจำมาจากในทีวี) เผื่อให้ครูได้ยินและไปบอกเจ้าของโรงเรียน ฉันทำแบบนั้นไปอีก 2-3 วัน พอไม่ได้ผลอะไร เลยเลิกทำ (ดีแล้วที่เค้าไม่ไล่ออก)

อ่านเพิ่มเติม “ความรู้สึกขาดในวัยเด็ก”

ความคิดช่วยเสริมแรง ขยายขนาด และความจริงจัง

ใครเป็นคนคิดมาก คิดวนเวียน ไม่มีประเด็น ไม่ค่อยอยู่กับความเป็นจริง ยกมือขึ้น (มีฉันยก 1 อัตรา)
ฉันได้บทเรียนนี้จากการซื้อล็อตเตอรี่ค่ะ

มีอยู่ช่วงหนึ่ง (สมัยสาวๆ^^) ฉันอยู่ใกล้คนที่ติดซื้อล็อตเตอรี่ และมักซื้อแบบยกชุด หรือไม่ก็ทีละหลายๆใบ ฉันจึงเริ่มมีความคิด ความเชื่อเอนเอียงไปในทางนั้นโดยไม่รู้ตัว

อ่านเพิ่มเติม “ความคิดช่วยเสริมแรง ขยายขนาด และความจริงจัง”

เด็กน้อยหน้าร้านเกี้ยมอี๋

คนเรานี่ ลึกๆแล้วไม่ค่อยเปลี่ยนนะคะ อืม พูดโดยทั่วไปอาจไม่ถูก อาจเป็นตัวฉันนี่แหละค่ะ ที่ไม่ค่อยเปลี่ยน

ตอนเด็กๆอายุประมาณ 4-5 ขวบ ฉันก็จำไม่ค่อยได้ แต่ก็เป็นเพียงไม่กี่เหตุการณ์ที่จำได้ถึงวันนี้ คือ มีวันหนึ่งพ่อฉันมีธุระต้องไปแถวเสาชิงช้า แล้วเลยไปกันทั้งครอบครัว ซึ่งช่วงเวลาที่ไปคือช่วง 6 โมงเย็นเป็นต้นไป ธุระของพ่อเสร็จประมาณ 2-3 ทุ่ม แม่คงกลัวว่าพวกเราจะหิว เลยพาเดินไปสั่งเกี้ยมอี๋ (ซึ่งเป็นเส้นที่ไม่ค่อยจะฮิตเลย^^) ฉันก็เดินตามไปติดๆ แม่สั่งแล้วก็ฝากพี่สาวให้ดูแลฉัน ส่วนแม่ก็ไปต้อนพี่ๆคนอื่นไม่ให้แตกกลุ่มกัน ชามแรกที่ทำ แม่ค้าก็ยื่นให้คนอื่น ชามที่สอง แม่ค้าก็ยื่นให้คนอื่น อีก ฉันโมโหมาก ว่าทำงี้ได้ไง แม่สั่งไว้แล้วนี่ ฉันเลยดิ้นๆโวยวาย หน้ารถเข็นนั่นเอง ว่าทำไมไม่ให้ฉัน แม่ก็เลยเดินเข้ามา ปลอบว่า ต้องต่อคิวนะลูก ฉันไม่เข้าใจคิวคืออะไร เพราะตอนมาสั่ง ไม่เห็นมีใครยืนหน้ารถเข็นเลย ความทรงจำของฉันก็จำได้แค่นี้ เหมือนรูดม่านปิดเหตุการณ์นั้นไป

อ่านเพิ่มเติม “เด็กน้อยหน้าร้านเกี้ยมอี๋”

“อ่อ” ง่ายกว่า

ฉันเป็นคนติดดี ติดความเป็นคนดี มากๆเลยค่ะ เวลาที่ทำอะไรพลาดไป ก็จะวนเวียนคิดเรื่องในอดีตที่จบไปแล้ว แล้วก็คิดว่า ทำไมไม่ทำอย่างนั้นนะ ทำไมไม่ทำอย่างนี้นะ

เนื่องจากฉันอยากให้มันดี ทั้ง 3 กาล อดีต ปัจจุบัน และอนาคต แบบชนิดไม่ให้มีอะไรพลาดเลย ทั้งๆที่มันตรงกันข้ามกับความเป็นจริงของโลกนี้ เลยเอาแต่คิดจะแก้อดีต วางแผนลมๆให้อนาคต เลยไม่ได้อยู่กับปัจจุบันเลย พอเขียนถึงตรงนี้ รู้สึกว่าตลกดีค่ะ ทำไปด้ายยย (ปัจจุบันก็ยังทำอยู่ ฟุ่ยยย)

อ่านเพิ่มเติม ““อ่อ” ง่ายกว่า”

สุขอยู่ที่ใจเรา

เวลาเราซื้อของแล้วมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ แล้วสายตาเหลือบไปเห็นขนมที่เรารู้สึกน่าอร่อยกว่าที่เราถืออยู่ในมือไหมคะ

ฉันชอบซื้อขนมปังและเค้กจากร้านตำนานเบเกอรี่ย่านสยามเจ้าหนึ่งมาก เพราะรสชาติดี แถมราคามิตรภาพ (ถูกจริตฉันนักล่ะ^^) มีวันหนึ่งฉันไปช่วงบ่าย แค่ผลักประตูเข้าไป โอ้โห กลิ่นหอมเนยเตะจมูกดังเปรี้ยงเข้าให้ หอมจัง หอมจากขนมอะไรน้าา ฉันคิดพลางเดินเลือกซื้อขนมที่ฉันชอบไปพลาง แต่ก็หาไม่ได้ว่ามันหอมเนยจากไหน ฉันเลยถามคุณแคชเชียร์ คุณแคชเชียร์บอกว่าหอมวาฟเฟิลค่ะ วันนี้ยังมีอยู่ รับไหมคะ ฉันเองเข้าร้านมาก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยเห็นมีวาฟเฟิลขายเลย วันนี้โชคดีจังที่ยังมีขายอยู่ ยังไม่หมดเสียก่อน

อ่านเพิ่มเติม “สุขอยู่ที่ใจเรา”