คุณเชื่อในแผนกรรมไหมคะ
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ก็เคยคิดๆอยู่ว่าชีวิตเรามันก็เหมือนมีแผนกรรมกันมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่ไปดูหมอ(อิอิ) และคิดว่าที่หมอดูบอกฉัน มันยังไม่หมด คือมันมีความซับซ้อนของกรรม ที่ฉันคิดว่ามันขึ้นกับความเก่งของหมอดู และอีกอย่างคือการปิดบังตัวของมันเอง ไม่ให้เรารับรู้ได้ก่อน
จากประสบการณ์การดูหมออย่างโชกโชนของฉันในอดีต(น่าภูมิใจตรงไหนเนี่ย) พบว่าไม่มีใครเลยจะดูได้ตรงแบบเป๊ะๆ ถูกจริงๆตามที่ฉันคำนวณในใจอย่างมากประมาณ 30%(แต่คนอื่นอาจดูได้ตรงก็ได้ อันนี้เฉพาะจากประสบการณ์ตัวเอง เพราะเห็นเพื่อนๆไปดูแล้วตรงกันเกือบ 70-80%) แล้วฉันไปดูเพื่อ…คือฉันไปดูเป็นความหวังเท่านั้นเวลาที่เครียดหรือกลุ้มใจ แล้วก็จะสบายใจไปพักหนึ่ง แต่พอเจอหน้างานจริงๆมันก็ไม่ตรงกับที่หมอดูพูด ฉันก็ไม่โทษเขา เพราะฉันคิดว่ากรรมเป็นเรื่องซับซ้อนอยู่แล้ว
จากประวัติการทำนายที่ผ่านมา บางครั้งหมอดูหลายๆทำนายตรงกัน แต่ไม่ตรงกับชีวิตฉัน (อ่าว) เช่นช่วงอายุเท่านี้จะเป็นช่วงที่พีคด้านดีที่สุดในชีวิตจะเหมือนเป็นกราฟพุ่งขึ้นเลย ปีนั้นพอเจอหน้างานจริงๆกลับเป็นปีที่แย่ที่สุด ส่วนปีที่เหล่าหมอดูบอกว่าไม่ดีเอามากๆ แต่ชีวิตจริงก็กลับเป็นช่วงชีวิตธรรมดา ทั้งๆที่เวลาหมอดูบอกให้ไปสะเดาะเคราะห์ฉันก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง เพราะในใจลึกๆไม่ค่อยเชื่อ ฉันก็จะทำสิ่งที่ฉันถนัดและชอบทำอยู่แล้วเช่นการสวดมนต์ ปล่อยปลา ไม่ค่อยทำอะไรนู่นนี่นั่นตามที่หมอดูแนะนำ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันมั่นใจว่าเมื่อเราต้องชดใช้กับใคร จะมีมือที่มองไม่เห็นหย่อนคนนั้นเขามาในชีวิตเราเอง และพอครบกำหนดเวลาเขาก็จะไป
เรื่องมีอยู่ว่า อยู่ดีๆก็มีคนแอดไลน์ฉันและทักเข้ามา และบอกว่าแอดมาจากพันทิป เพราะเขาเป็นโรคตาชนิดหนึ่ง เขาบอกว่ามีคนมาแปะไอดีไลน์ไว้ว่าถ้าจะขอคำแนะนำเพิ่มให้แอดแล้วทักมา ฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะก่อนหน้านี้มีคนทักมาผิดคนหนึ่งแล้ว ฉันก็เลยบอกเขาไป และถามไอดีที่เขาทักมาปรากฎว่ามันต่างจากฉันแค่ตัวอักษรตัวเดียว เขาพิมพ์ตกไปเลยกลายเป็นแอดฉันแทน หลังจากนั้นก็มีการสอบถาม และแนะนำเขานิดหน่อย เรื่องโรงพยาบาลเพราะพอดีฉันทำงานอยู่ในแวดวงนี้แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรง ก็เลยมีการคุยต่อเนื่องกันพอสมควร จนกลายเป็นเพื่อนสนิทกันมากอยู่ 3 ปี ระหว่างที่เป็นเพื่อนกันนั้น เขาก็เป็นคนประเภทที่ฉันไม่เคยคบมาก่อน (คือคุยถูกคอ แต่มาจากคนละวงการ ความคิดความอ่าน และพื้นฐานนิสัยต่างกันพอสมควร) มันก็เป็นสิ่งที่แปลกในชีวิตที่ไม่เคยเจอ ระหว่างที่เป็นเพื่อนกันนั้นก็มีทั้งดีและไม่ดีปะปนกัน และให้บทเรียนแก่ชีวิตของฉันพอสมควร ซึ่งถ้าไม่มีคนคนนี้เข้ามา คนรอบข้างที่ฉันคบอยู่คงไม่มีใครยื่นโจทย์แบบนี้ประเภทนี้มาให้ฉันได้เรียนรู้แน่ เหตุการณ์ดีๆก็มี และเหตุการณ์ที่ไม่ดีก็มี (แต่มันดีตอนที่ฉันมาทบทวนใคร่ครวญไว้เป็นบทเรียนชีวิตในภายหลัง) จนครบ 3 ปีและอยู่ๆเราก็มีความรู้สึก”พอ” กับความเป็นเพื่อนสนิท และฉันเดาว่าเขาก็คงรู้สึกเหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่ได้โกรธเลย ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรร้ายแรงในความเป็นเพื่อน ความรู้สึกสนิทยังเหมือนเดิม และเชื่อว่าถ้าคุยก็ยังคุยสนุกเหมือนเดิม แต่ก็แปลกที่ว่าฉันไม่ได้อยากคุยกับเขาอีกตลอดชั่วชีวิต มันเหมือนหมดเวลาของกันและกันยังไงไม่รู้ แปลกมากๆ และตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย มันเหมือนมือที่มองไม่เห็นหยิบเขามาวางเพียง 3 ปีแล้วหยิบออกยังไงยังงั้น
อันนี้เป็นการยืนยันความเชื่อเรื่องแผนที่กรรมในใจฉันที่ชัดเจนมาก ว่าเมื่อถึงเวลาที่เราต้องชดใช้วิบาก แผนที่กรรมจะจัดสรรลงมาให้ได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งให้เข้ามาอยู่ในชีวิตเราให้ได้ และถ้าเราชดใช้และเรียนรู้เรื่องนั้นจบแล้ว เขาก็จะไป ไม่ว่าเราอยาก หรือ ไม่อยาก ถ้าหมดเวลาต่อกันแล้วก็ต้องไปอยู่ดี