ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบดูยูทูป ช่องที่เป็นเรื่องหมาๆแมวๆ เพราะมันเพลินดีไม่มีพิษมีภัย ที่เค้าว่ากันว่า ให้หาเวลาเล่นกับเด็ก หรือสัตว์เลี้ยงบ้าง เพราะจะทำให้เรามีความสุขได้อย่างง่ายๆ ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ เป็นตัวของตัวเอง ทำให้เรามีความอ่อนโยน ผ่อนคลายจากกฎเกณฑ์ต่างๆ แต่เดี๋ยวนี้ฉันไม่เลี้ยงหมาแล้ว ก็เลยดูจากในคลิปเอา เวลาที่อยากจะพัก
เมื่อคืนฉันได้ดูช่องหมาโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ของฝรั่งช่องหนึ่ง เจ้าของแกล้งไปนอนบนเบาะที่นอนของเจ้าหมา แล้วดูว่าหมาน้อยจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ปรากฎว่าทันทีที่เห็นเจ้านายนอนหลับบนเบาะตัวเอง มันรีบเดินเข้าไปเอาปากงับเบาะ เพื่อเทเจ้านายให้กลิ้งออกไป งับทางโน้นที ทางนี้ที เจ้านายก็ไม่ยอมกลิ้งตกซักที มันเดินวนไปมา ทำท่าคิดๆๆ แล้วมันก็เลยเห่าปลุก เพื่อให้เจ้านายตื่น จะได้ลุกออกไป แต่เจ้านายก็แกล้งหลับต่อ มันก็เลยเปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่เป็นนอนเบียดๆให้เจ้านายตก(ฮา) เจ้านายก็เลยแกล้งทำเป็นเพิ่งตืน แล้วลุกขึ้นไปนอนโซฟา เจ้าโกลเด้นก็รีบนอนตรงกลางเบาะแสดงความเป็นเจ้าของเบาะนอนอย่างเต็มที่ด้วยท่าทางโล่ง สบายใจ
ฉันดูไปก็ขำไป แต่พอนึกอะไรขึ้นได้ ฉันก็สะดุ้งในใจเฮือก แว้ก เราเนี่ยก็เหมือนกับหมาโกลเด้นเปี๊ยบเลย ฉันนึกถึงสมัยทำงานที่ตึกๆหนึ่งย่านพระราม 4 ฉันก็มีที่จอดรถประจำอยู่ที่หนึ่ง ซึ่งรับลมดีมาก (ฉันมาถึงออฟฟิศแต่เช้าประมาณ 7 โมง แต่ตื่นตั้งแต่ตี 4 กว่าๆเพราะบ้านไกลค่ะ) ฉันมักจะนอนในรถแล้วจะตื่นตอนใกล้เวลาทำงาน ฉันจอดที่ประจำนี้เป็นปีๆ จนมาวันหนึ่ง ฉันขับมาถึงที่จอดประจำแล้วปรากฎว่ามีรถจอดทับที่ฉันอยู่ค่ะ ฉันนี้อารมณ์เสียเลยค่ะ ที่สุดโปรด ลมแสนโกรก นอนหลับเหงื่อไม่โชก แม้ฝนไม่ตกก็เย็นสบาย (แหะ เป็นกลอนมาเลยทีเดียว) ตั้งแต่นั้นมา ฉันไม่เคยได้จอดที่นั้นอีกเลยค่ะ คาดว่าคนนั้นเป็นพนักงานใหม่ที่ตึก และมาเช้ากว่าฉันด้วย ฉันเลยต้องร่อนเร่ไปจอดทับที่คนอื่นแทน คนอื่นก็คงโกรธฉันต่อเป็นทอดๆต่อไป
เห็นไหมคะ ความเคยชินทำให้ฉันยึดติด ว่าที่นั้นเป็นของฉัน จริงๆเป็นของเจ้าของตึกต่างหาก ฉันไม่ได้ออกค่าอิฐสักก้อน แต่ความที่จอดบ่อยๆเลยติดที่ ยึดมั่น ถือมั่นว่าที่จอดรถของช้าน ใครฟระมาจอดทับที่ช้านได้ ฟุ่ย
เราต่างก็เคยเป็นอย่างนี้กันใช่ไหมคะ ต่อไปฉันต้องคอยเตื่อนตัวเองแล้ว ฉันว่าความเคยชิน นี่แหละตัวร้ายกาจ ทำให้ความยึดมั่น ถือมั่นก่อร่างสร้างขึ้น โดยไม่รู้ตัว