ฉันมักเป็นคนที่ฝึกตัวเอง(ผิดๆ)ให้เกรงใจคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ แต่..
วันนั้นฉันเดินไปหาอาหาร(เหมือนไปล่าสัตว์มากินเลย555) แถวพระราม 4 แล้วเดินผ่านซอยเล็กๆย่านนั้น ซึ่งปกติไม่เดิน เพราะดูเป็นซอยที่ไม่ค่อยโปร่งเท่าไหร่ แต่วันนั้นอยากกินอะไรไม่รู้ ก็เลยลองเดินผ่านซอยนี้ดูเจอร้านที่ขายอะไรที่ไม่ค่อยได้กินบ้าง เดินผ่านร้านหนึ่งเห็นป้ายเขียนว่าขายข้าวต้มแห้ง ฉันน้ำลายสอทันทีเลยเดินไปหน้าร้าน บอกน้องผู้ชายว่าขอข้าวต้มแห้งถุงหนึ่ง น้องผู้ชายท่าทางจะดูออเดอร์จากหน้าจอมือถืออยู่ เงยหน้าขึ้นแบบเพิ่งออกจากภวังค์ (ใจหลงไปอยู่ในโลกออนไลน์แบบ200%) ทำหน้างงๆ เห็นแล้วฉันก็งง ร้านอาหารก็ต้องสั่งอาหารสิฟระ (แต่จริงๆน้องคงงงจากการที่ไม่คิดว่าจะมีใครเดินมาสั่ง) น้องก็พูดแบบเหม่อๆ ว่า อ่อ อ่อ ครับ ดูทรงแล้วน่าจะเพิ่งจบจากมหา’ลัยแล้วมารับช่วงเป็นรุ่นที่ 3 แน่ (เพราะร้านเก๊าเก่า)
อ่านเพิ่มเติม “เกรงใจคนอื่นมากกว่าตัวเอง”