มีอยู่ช่วงหนึ่งฉันอาศัยที่คอนโดแห่งหนึ่งชั้นที่ 26 ซึ่งถือว่าอากาศค่อนข้างดีทีเดียว ฝุ่นผงก็น้อย ห้องไม่ค่อยสกปรก ส่วนพวกแมลงต่างๆก็แทบไม่ค่อยมี มีวันหนึ่งฟ้าค่อนข้างครึ้มเหมือนฝนจะตก ฉันเลยออกมาใช้เวลาชิลๆที่ระเบียง เพราะจะหาวันที่แดดไม่แจ๋ไม่ค่อยมี เลยถือโอกาสเอาวันฟ้าครึ้มออกมามองฟ้ามองเมฆบ้าง ฉันเห็นฝูงมดเดินเป็นสายที่ระเบียง ฉันเห็นแล้วถึงกับร้องอู้หูในใจว่า พวกแกเดินเก่งจัง เจ้ามดเหล่านี้คงไม่ได้จะสนใจว่าจะเดินมาไกลเท่าไหร่ และอีกเท่าไหร่จะถึง มันคงอยู่กับปัจจุบันมากๆเลย ค่อยๆพากเพียรเดินไปเรื่อยๆ รวมๆแล้วตลอดชีวิตของมดเหล่านี้ คงเดินมาเป็นระยะทางที่ไกลมากๆเมื่อเทียบกับขนาดของตัว ฉันอดนับถือบรรดามดๆไม่ได้ เพราะตัวฉันเองฉันอยู่กับปัจจุบันน้อยมาก มัวแต่มองว่ามาไกลเท่าไหร่แล้ว ครุ่นคิดถึงอดีต และกังวลถึงอนาคตอยู่ตลอด และมีความเพียรที่น้อยมากเมื่อเทียบกับมดเหล่านี้ ฉันคงต้องเอามดเป็นตัวอย่างไว้เตือนใจตัวเอง ในเรื่องการอยู่กับปัจจุบัน และการพากเพียรเดินไปเรื่อยๆไม่ท้อถอย ไว้เป็นภาพจำสำหรับเตือนใจตัวเองต่อไป